stripverhaal

De afgelopen week stond in het teken van verhalen.

Door je leven heen bouw je verschillende relaties op. Ouders. Familie. Vrienden. Sommige relaties worden verbroken. Denk aan je eerste grote liefde. Andere relaties zijn als een warm bad. Die vrienden die je al jaren kent, maar zo nu en dan nog treft. En alles simpelweg okay is. En sommige, sommige relaties zijn als een lekkende douche.

Maar al die relaties zijn herinneringen.

Verhalen in je hoofd.

En roepen gevoelens op: Mooi! Leuk! Stom! Prachtig! Lelijk! Slecht! Zo fout! Opwekkend!! Treurig! Dramatisch...

Soms kunnen die verhalen een eigen leven gaan leiden. Vallen ze in herhaling. Omdat ze geen goed einde hebben. Of zelfs een open einde. En blijf je met vragen zitten. Waarom maakte je grote liefde het nu uit? Wat gebeurde er nu echt?

Of wat dacht je hier van. Je krijgt een ziekte. Waarom gebeurd dat? Geef je een God de schuld? Moeder natuur? Waarom gebeurde MIJ dat?

Of wat dacht je van pesten? Waarom doen ze dat? "Ben ik een eikel? En verdien ik het om gepest te worden"? Nee, toch? Toch?

Trauma's. Heftige gebeurtenissen. Nog heftigere herinneringen. Verschrikkelijke verhalen die je keer op keer beleefd. Ervaart. En een reëel effect op je bestaan kunnen hebben. Denk aan psychoses. Denk aan depressies. Wat doe je daar mee? Therapie, zodat je hopelijk weer rechtop kunt lopen. En met het leven overweg. Met je verhaal overweg.

Als stripmaker, tekenaar ben ik dagelijks bezig met het maken van verhalen. Al is het maar één tekening. Ik maak gebruik van karakters. Die ik moet laten acteren. Ik moet mij verdiepen in figuren. HOE zouden ze reageren? WAT zouden ze doen? Ik moet empathie oproepen om te zien wat zo'n karakter zou zeggen. Maar ook, verhaal structuur. Ik weet hoe ik een happy wending aan iets kan geven. Ik kan problemen zien en met oplossingen komen. Of ze nu in het echt werken of niet. In mijn hoofd kan alles! Danwel door humor, creatief omdenken of zelfspot. Als ik er maar mee aan de slag ga. Mee communiceer. Aan werk. Probeer.

Maar als ik dat kan met strips...

Waarom zou ik dat dan niet kunnen met de verhalen in mijn hoofd? De herinneringen? Empathie oproepen voor de ander. Maar ook verhalen afmaken. Grip krijgen op. Die 'waarom vragen' beantwoorden en losse eindjes vastmaken. Als er maar een einde aan zit.

Een goede reden verzinnen waarom ik Diabetes kreeg. Waarom ik vroeger gepest werd. Waarom mijn eerste grote liefde mij verliet.

Zelf een antwoord verzinnen op de vragen die ik heb. En controle pakken. Hoe fijn is dat!

De verhalen, herinneringen die ik in mijn hoofd heb zijn zeker niet allemaal mooi. Maar het zijn voor mij wel afgeronde verhalen. Verhalen met een einde. Echt gebeurd of zelf bedacht. Het zijn verhalen die ik begrijp en in de boekenkast kan zetten. Die rust geven. En ervoor zorgen dat ik door kan met het maken van nieuwe verhalen.

Nieuwe herinneringen.

Want dat is uiteindelijk alles wat je bent.

Een herinnering.

Een stripboek in de kast.

Uit de oude doos: Communication

Uit de oude doos: creativity

Uit de oude doos: one epic story